Ellerim İstanbullu dedim
Sustum
Yaşım on dokuzdu
Denizden karaya geçen
İlk canlı babamdı
Kanatları çıkan
İlk canlıysa annem
Annem
Babamın kalbine batan
Kaburgasından yaratılmıştı
Acının iskeletini çıkarmak istiyorsan
Önce etini yemelisin demişti Goya
Kanı eşiklerden taşan yaralarını sararken
Cellat mezatından aldığı altın diş
Ağzında eriyordu
Tütsülendi saçlarım bir sabah güneşiyle
Mahalleler yanarken İstanbul’da
Bir orospu taranıyordu
İstanbul’da mahalleler yanıyordu
Takunyalarıyla fırladı hamamdan Arşimet
Aureka diyordu da başka bir şey demiyordu
Kayıt Tarihi : 30.10.2021 02:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!