İstanbul! İstanbul! Şiiri - Abdullah Kıl ...

İstanbul! İstanbul!
Payitahtım, dermanım, fermanım!
Ruhumun akça mayası,
Gönlümün sır aynası.
Efendisi asil, ruhu gül goncası.
Her taşı bir kitap! Okunası.

Camisi aşk, minaresi şehadet.
Köşe başında çeşme,
Galata’da Hezarfen,
Üsküdar’da bir pazar,
Mihrimah’ta cıvıl cıvıl kuşlar.
Atik Valide’de sonsuzluk var,
Şadırvanda şırıldayan sular
Ilgıt ılgıt ruhlara akar.
Yeni Cami sel gibi insan,
Martılarla yoldaş, vapurda simit çay.

Ayasofya! Yüz yılda gelen bahar,
Sultanahmet’te tarih şaha kalkar,
Süleymaniye, Barbaros için ufukta,
Eyüp Sultan, fetih için kıyamda
Gelecek “Fatihler”e bakar.

Sultan Fatih dese ki, kalk ey saki!
Gelene ver âb-ı hayatından,
Geldim işte! Ey şehr-i sultan!
İçir bana da! Efsunlu baharından!..