İstanbul…
Boğazında hülyalı sular insanı başka alemlere sürüklüyor.
Şiir yüklü sularının sessizliğinden, rüzgâr bir şeyler fısıldıyor,
Ne rüzgâr diniyor, ne sessizliğin esrarı…
Eminönü’nden kalkan vapur, buruk bir sevinçle uzaklaşıyor rıhtımdan.
Bir yandan, geride bıraktığı Sultan Ahmet’e el sallıyor ucunda asılı bayrak,
Diğer yandan kucak açmış Anadolu’ya,
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
