İstanbul gibi ol bana,
Bir yanın sıcacık gün batımı,
Bir yanın deli dalgalarla dolu…
Bir yanın kalabalık, yorucu,
Bir yanın sakin, kendine bile uzak.
Sana koşayım dar sokaklarında,
İçimde bin telaş, elimde umut.
Bir vapur gibi geç gecelerimden,
Ama bırak izini, silinmesin hiçbir unut.
İstanbul gibi ol bana,
Bazen sahip çık, bazen terk et.
Bazen sar, bazen savur,
Ama hep çağır beni,
“Hadi gel” diyen rüzgârınla…
Ve İstanbul gibi sev beni,
Önce özlet kendini,
Sonra ansızın düş yanıma,
Bir Galata gölgesi kadar gizemli,
Bir Boğaz sabahı kadar berrak…
İstanbul gibi ol işte,
Ne tam benim, ne tamamen giden.
Ama hep orada,
Hep içimde bir yerlerde
Kayıt Tarihi : 27.8.2025 10:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!