İstanbul'da Bir Gün Şiiri - Hüseyin Güçlü

İstanbul'da sabah oluyor,
Martı sesleri geliyor uzaktan,
Vapurlar karşıdan karşıya geçiyor,
İstanbul'da hayat başlıyor.

Çamlıca'da çiçek kokuları,
Üsküdar'da sahil cıvıl cıvıl,
Taksim'de beklenen sevgililer,
Sirkeci'de beklenen hasret treni,
Boğazda çay, sigara keyfi yapanlar,
İstanbul'da herkez bir alem.

Öğleye doğru canlanır Beşiktaş,
Caddelerinde koşuşturmalar,
Haliç ise akşamı bekliyor.

Haydarpaşa'da bekleyenler,
Haremde hasret giderenler,
Yolcu edenler,
Süleymaniyede öğle rüzgarı,
İstanbul'un parkları, bahçeleri,
Hisarı ve boğazı canlanır birdenbire.

Maviliklerin arkasında adalar,
Bahar kokularıyla şenlenir.

Ve istanbul'da gün batıyor,
Akşam yeli yüzüme vuruyor,
Işıklar yanıyor,
Galata'da Haliç'te Üsküdar'da,
Aşok olduğum şehir,
Birdenbire aydınlanıyor,
Sokaklarında loş ışıklar,
Denizinde yakamozlar,
Birtek denizin sesi var.

Sanki iki sevgiliyi,
Kavuşturmuş boğaz köprüsü,
Geçmiş boğazın ortasına,
Upuzun bir halat,
Gözlerimde oeski hatıralarım,
Öylecene yakamozlara bakar kalırım.

Bu şahirdir beni duyan,
Karanlığına bırakırım kendimi,
Sokaklarına anlatırım herşeyim,
Belki bir gün duyar diye beni...
İstanbul'da bir gün böyle geçer...