İstanbul da Ben Şiiri - Hamit Atay

tanbul’da Ben

İstanbul’da ben, her köşe bir başka hüzün,
Sokakları, beni hatırlayan rüzgarla süzülen.
Galata'dan bakarım, her ev, her insan bir iz,
Bir zamanlar seninle yaşadım, şimdi yalnızım.

Boğaz’ın suları, derin bir sır gibi akar,
Hikayeler, her dalgasında kaybolur, var.
Beyoğlu’nda yürürken, adımlarım yankı yapar,
Ve her kalp, eski şarkılarla yanar.

Kadıköy’de sabahlar, gözlerimde kırık bir umut,
Bir zamanlar seninle, her köşe mutluluktu.
Ama şimdi İstanbul, beni hatırlamayan bir şehir,
Ve ben, yalnızca kaybolan bir zamanın peşinden giderim.

İstanbul’da ben, şehrin derinliklerine dokunan bir rüya,
Her anı, geçmişin gölgesinde bir iz bırakır.
Sonsuz bir huzur ararım, ama bulamam,
Çünkü İstanbul, her zaman kaybolan bir hatıradır.

Hamit Atay