İstanbul’da Ayrılık Şiiri - Emre Ozoran

Bugün güneşte hiç ışık yoktu
Ve nargile dumanı anlamsız bir mutluluktu.

Vapur esti denizde, vapur soludu.
Işıklar söndü gecede...

Ruh sallantılı bir yer, neredeyse...

Karıştı bekleşen martılara.
Bir şiir okudu:

“Uzakta gözlerin
Özleyen ve özleten,
Sonra saçlarin
Beklenen dudakların var...
Sen...
Dilinin ucunda söylenmeyecek bir hüzün var.”

Deniz uzun bir mavidir, gri olduğu kadar.
Ucuz bir serinliktir dalgaları izlemek.

Eski bir kordur ayrılık....
Hiç yandın mı?