İstanbul Adına Şiiri - Zehra Yaden

İstanbul Adına

Severim sevmesini,
Bu şehre ektim kırgınlıklarımı, kayıplarımı..
Bir bavula toplayıp acılarımı,
Terk etmesini bilmedim şehrimi..
Ne varsa burada var;
Hüzün var, ayrılık var; aşk var, sevgi var..

İstanbul adına..
Allah aşkına;
Yolları sana çıkıyorsa kırgınlıkların, iyileşme..
Acıyan yerini durduk yere deşme..
Beni bekle..
Bak, gör; ne varsa bu şehirde var..

Şehrimden bakınca, diğer şehirler birer yıldız;
Aysız bir geceyi, güneşsiz bir sabahı selamlıyor şu yürek..
Yılların hasretini taşır bu can, bu ürkek..

Nereden baksam, ardından geçen yarım saat..
Aynı kaldırımlarda yürüyüp,
Aynı güneşi seyrediyoruz..
Çoğu zaman bakmadığın yerde, ardındayım..
Allah’tan diyorum, Allah’tan varım..
Ben olmasam, kim kollar ardını?
Anandan başka kimse benim gibi bilemez,
Temkinsiz bir insan olduğunu..
Ben de ki de emanet hesabı; o canına iyi bak, emanettir..
Bize böyle öğretti büyüklerimiz..

Geçmiş, geçmesini bilmeyen acılarla dolu..
Gelecek; varlığı bu can için kesin olmasa da,
Bugünün hesabında kaygılarla..

Gecenin üçü, dördü..
“Neden uyumadın?” deme..
İçindesin, bilirsin;
İstanbul uyumaz.. İstanbul uyutmaz..

[ 14 Mart 2025 ]