İstanbul Şiiri - Oytun Emre Yücel

Mermer bir oturaktan seni seyrediyorum İstanbul
Issız gibi duran bir yeşillik perdesinin arasından
Baharın cıvıltısıyla uyanışını gözlüyorum
Dikilen insanları, yaşama atılmış oltalarıyla.

Şu doğa harikası boğazını izliyorum İstanbul
Gözlerimi bir kelebek engelleyene kadar kanatlarıyla
O da minnetle fisıldar senin adını
Burnumdan alıp bırakıyorum serin rüzgarlarına.

Resmini çizmeye çalışıyorum İstanbul
Dizelerimle seni tasvir etmeye
Yetmiyor bütün dünya dillerinden ifadeler
Dökemiyorum eşsizliğini istediğim gibi dizelere.

Gelip geçen gemilerin dalgalarını izliyorum İstanbul
Boğazında oluşan beyazlıklarda güneşin parlak yüzü
Uzanıp dokunası geliyor insanın, köpüklerle dansedesi
Sana uzanıp kucaklayası geliyor içinden sabahtan akşama.

Seni başklarının elinde düşünemiyor bu akıl İstanbul
Seni herkes bir baba, bir oğul biliyor
Adına kanlar dökülür biri bu toprağı gözüyle süzse
Senden vazgeçmem hiçbir şeyden vazgeçmeyeceğim gibi İstanbul.