İştah Şiiri - Raşit Alay

Üzüldüğümden büründüğüm düğüm,
Bilmezdim henüz neden terler gözüm.
Ve ter diyorsam hayatım, kitabım ve imanım,
Büyütmesin üfürükçü, başarıya üşüttüm.

Boş gezenin kalfası meşhursa,
Boş sezenin olmasın mı kafası da.
Güzel değil, meşhur
Saçmalama!

Niyetim açık, iştahlıyım
Kilo aldım ve evet kütlem arttı.
Ama göbeğimin yarıştığı;
Değil bel altı.
Bu yeniliklere,
Eksenlerim şaştı.
Zamanla alıştık.
İndirgendi sezgiler
Doğal nominaline
Korteksimin her yerine
Prefrontal şişlerimin içlerine
Girince bu besinler; yıllarca yazılmış
Bilinmeyen eserler.
Yürürken yolda söylenen kinayeler,
Kafiyeler, uyaklar, elenen uşaklar ve
Uluyan vaşaklar.
Nihayetinde kıldı yarışı bak belimle.

Ve uydurdum bunlara bak bir uyak,
Yaptım prefrontal korteksime kıyak.
Ben böyle öğrenirim,
Yapaman şu dilime hiç bir kıyak.

İddialandım çünkü, boş gezenin atmasıyım
Atmacalar arasında en aykırı aygırım.
Ders alamam kartaldan, kendim anlarım.
Bir yolunu bulupta, alaşağı yapacağım.
Kahramanım kaldığında katman altı,
“Güzel doğaçlama!”
Yönetmenim dedi kulak ardı.
Ses tonunda epeycene Alay vardı.