Issız Yol Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Kıyıda yürüyen genç bir adam,
Ayak izleri çabuk silinen bir öykü.
Nereye gittiğini bilmez belki,
Ama rüzgâr, fısıltılarla ona eşlik eder.

Bir martı süzülür, gözlerinde soluk bir düş,
Dalgalar uzaklarda yorgun bir şarkı mırıldanır.
Bir zamanlar beklenen gemiler şimdi yok,
Sonsuz mavilikte kaybolmuş isimler gibi.

Kumlara gömülür birkaç unutulmuş söz,
Sessizlik, kalbin içindeki boşluğu anlatır.
Burada kimse bir yere gitmez aslında,
Sadece zaman yürür, ağır ve suskun.

Gökyüzü paslı bir hüzünle örtünür,
Gün, yavaşça usulca erir ufukta.
Adam durur, gözlerini kısar ufka,
Belki de bir hatıra çağırır onu usulca.

Bir kedicik geçer yanından, gözleri sorularla dolu,
Dalgalar kıyıyı okşar, teselli eder gibi.
Ve genç adam, bilinmez bir yere doğru yürür,
Ardında silinmeye mahkûm birkaç iz bırakarak.