17.04.1969 Afyonkarahisar Sandıklı
Issız odada hergün ağlayıp uyanmayı
Hasretinle savrulan parçalanmış kalbe sor
Herşeye katlanırken yokluğunla yanmayı
Kâinatı yıkılan sırçalanmış kalbe sor
Kalpten kovulan gönül yalnızlıkla barışır
Kimsesizlik bastırır, hayallere karışır
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta