Ben hep sessizce vedalaştım sevdiklerimle.
Kıyametler koparmadım, vurup dökmedim, kalp kırmadım.
Benden vazgeçenlere sakince kapıyı gösterdim. Kaybetmek istemeseydi çabalardı dedim.
Yüreğimde sessiz ve hüzünlü vedalar biriktirdim.
Umut heybeme hayal kırıklıklarını yükledim.
Bana söylediklerini tersten okumaya başladığımdan beri, sözlere değil, Ispata bakarım...
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta