Ismarlamadım Şiiri - Turgut Uzdu

Sen oldun ya gündüzümde gecemde
Hükmedemedim rüyalara
Çelikten pençeler sıktı gönlümü
Ufaldım
Bölündüm parçalara.

Gökler gürlüyordu, sensizlikti damlayan
Bulutlar kıpkızıl ve kızgın, şimşeklerde serzeniş
Koluma tutunmuş umut
Bir akşamüstü gezintisi bu
Belkilere saklanmış bir titreyiş.

Olur ya aralanır bulutlar
Bir ışık aydınlatıverir yüzünü
Utanır, heyecanlanır, bakamam
Ya sesini duyarsan içimdeki yangınımın?
Ya görürsen titrediğimi?
Ne kaldırabilirim başımı
Ne gözlerine bakabilirim.
Masum bir “Merhaba! ”dan bile korkarım.

Üşümüş gibi tir tir
Sevgime saklanan korkumdan büzülürüm.
Ismarlama değildi bu aşk
Geldiğine sevindiğim kadar
Gitmene de üzülürüm.

Oysa, oysa ne güzeldi
Ayaklarımın izini sürmesi
Gülümsemen, gözlerindeki hüznün
Oysa yine beni üzecek
Ayrılığın gözlerini süzmesi.

Bu defa içime akacak yağmurlar
Kim bilir ardından ne dualar okunacak!
Bir ıslanmadık gönlüm kalmıştı
İnan,
İnan artık o da sırılsıklam ıslanacak...

Seni ben ısmarlamamıştım, kendin geldin
Geldiğin gibi gittin, ansızın
Ben sensiz, gönlüm mecalsiz...
Sadece hatıralar ve yasak arzular tesellisi oldu
Gittikçe sönen o parlak yıldızın.

Kendi ayak izlerini takip ederdi ayaklarım
Giderdi sorgusuz sualsiz
Seni ben ısmarlamadım, kendin geldin
Geldiğin gibi gittin
Ben sensiz, gönlüm mecalsiz.

Şiirin Kayıt Tarihi 16.09.2007 16:01:00