Olduğun yere gelemem yaralanıyorum
Baldıran karası gözlerle vuruluyorum
Evet, gönül yangın yeri, dumanı tütmekte
Canıma od tıkanır, vurgun olur yürekte.
Kendine geliyor şehir, kendine geliyor yürek,
Ve kendine geliyor yağmur sonrası bulanık nehirler,
her damla bilinçli,
her rüzgar mutluluktan esiyor.
Göller kucak açıyor nehirlere,
Ve agaçlar, güvercinlere.
Geceydi, karanlıktı, gecenin tam yarısı,
Okuduğum her şiirde, seni aradım.
Yalnızlığın her yanımı ilmek ilmek sardığı,
Kalemimin yazdığı her kelimede seni aradım.
Kararmış şu kalbim ki mutsuzum ben,
Asılmış suratım umutsuzum ben,
Kurumuş gözlerim bulutsuzum ben,
Hayata gülmeyi sen öğret bana.
Dağlarda gezip de nefes almayı,
Umutsuz aşklarda gel yoktur
yüreğine taş basarda diyemezsin
yalnız diyebildiğin; gitmedir,
gitmede yüreğimde kal.
Atamazsın anıları,
gözünde canlandırdığın aşkını,
Özlüyorum uzaklardaki yarimi,
Bekliyorum gelecek diye daimi,
Bilmese de benim bu garip halimi,
Sevmiş bulundum, çaldı bir kez kalbimi.
Günü günde yaşarım, kapılmam hiç kaygıya,
Ben neysem sen o sun, önem veririm saygıya,
En zor anda bile kulak veririm, içimdeki algıya,
Tebessümü sadaka bilen bir palyaçoyum ben.
Bir an gelir, sessiz kalır konuşamam,
Uzanmak istedim ben bir nefeste,
Seni aradım bana gelen her seste,
Ey benim canım, canda güldeste,
Hasretim bitirmez seni, yerin yürekte.
Acırım haline, dertler çekmene,
Sessiz adımlarla geç sokakları...
Aşkımın izilerini taşıyan,
kareli taş yolları unuttuğumu sanma
sokaklar senin, yollar senin, gece lambalarıda senin olsun
Bıraktım sana ne varsa.
Aşkımın kırıntıları bana kalsada yeter,
Karenli üveysim umuda hasret,
Anaya isyan yok sen bana gurbet,
Mükafatım sen ol ya Nebi medet,
Muhammed diyerek yanıpta geldim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!