Elin elimdeyken okuduğum şiir
Yüzünü ışığıyla yıkarken
Kayınca ürpertilerle
Boynunun saydam ipeğinden
Beyaz, hülyalı göğsüne
Usulca uyanır memelerin
Yol nedir yol?
Karlı bir kış günü, bir otobüste
Tek arkadaş olarak yanında yalnızlığın
Yol nedir yol?
Yol umuttur çocuğum
O gün, her zamankinden erken kalkmıştım
Yüzümü yıkadım, simsiyahtı su
Simsiyah parlayan aynada
Sakin, saçımı taradım
Giyindim, pencereyi açtım, gök simsiyahtı
Elime, geceden bilediğim bıçağı aldım
Hıncı tanıdım ben artık
Öfkeyi tanıdım
Şiirim tanıdı kendini
Kelimelerin güneşli ve doğurgan yüzünü
Tanıdı şiirim
Depreşti yine karanlığın
Saat sıfır iki, mekân Maltepe
Maltepe'de tenha bir ev
Düzeltirim, ev değil, E(v) tipi hücre
Yüzüyor kendi derisini
Kasette Kurt Cobain
Kedim ve ben
Ölüyoruz yavaş yavaş
Karşılıklı, köşemizde
Elenirken eleğinde sıkıntının saatler
Mutad olduğu üzre
Lütfen öldürün beni
İyi insanlar, hayırseverler
Beceremiyorum kendim, korkağın tekiyim
Çocuklukta sevdiğim kız da korkardı
Ama babasından, oysa garip bir berber
Karanlıkta görkemle açan
Simsiyah sancıyarak
Sonra da ürküp renginden
Tövbe edip kapanan
Ve kendini yolan zakkum
Madem doğmuşuz bir kere
Yaşadığımız belli olsun bari
Diyedir yazdığım bunca şiir
İsterdim, kalsın benden de
Bir şeyler bu dünyada
Bir kelime, bir hece
Usul, sessiz arkadaşım benim
Özledik seni
Susarak söylerdin çoğu şeyi
Konuştuğunda da yeri gelip
Usulca havalanır sözlerinden
Yumuşacık konardı sohbetimize
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!