yalnızlığım
dinmez sızım benim
inançsızlığım
sevgili ütopyam
ağrılarımın tam ortasında göğeriveren
minik umudum,
ne olacaksa olsun
bu yürek kakıncı
artık bir son bulsun
her telefon çalışında
yüreğim ağzımda
her gün biraz daha
uçmaya büyüyor kelebek
her gün biraz daha
gülmeye duruyor bebek
lakin yaşam
her şeyiyle sen olan
tekil yalnızlığını
geçmişten bu güne dek
ısrarla sürdürdün
çoğul hüzünlerinden
İçimde bir bahar coşkusu
Gövdeme sığmayan,
Sokağa atmalıyım kendimi hemen,
Mümkünse sevgilinin yanına
Değilse
Özlediğim sevgiliyle hayallerimi süsleyen
Güzel şeyler istedi hayattan
Hepsi de doğal şeylerdi
Masum şeyler
Lakin mutlu olma sanatını bilmiyordu
Bir çoğumuzun da bilmediği gibi,
Kanser hücreleri yayılırken
Mesane katmanlarından vücuduna
İşte böyle ayakta bir ölüm yakışırdı sana
Onurlu
Yalnız
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!