İsmail Temiz Şiirleri - Şair İsmail Temiz

yaralı yüreğimin sessiz çığlıklarını duyuyorum şimdilerde,
içimde bir sevgi,bir özlem büyütüyorum ömrümce...
kızgınlık duymuyorum etrafımdaki hadiselere,
kim gelse beni kıran,
hoşgörünün zirvesindeyim bu gece,
sorgusuz sualsiz affetmek geliyor içimden,

Ben yıkılmayı, yıkılışları silmiştim hayatımdan, Herşeyimle, herşeyle ve hatta herşeye inat, Dimdik ayakta duruyordum... Taki sen çıktın, karşıma.... Çelme taktın hayatıma, düşürdün umutlarımı... Kurşunladın hayallerimi, geleceğimi denize attın. Anlayacağın yıktın dağıttın beni... Sevgini en sade halini sererken ayaklarına, Sen çamurlu ayaklarla çıktın üstüne... İzleri kaldı, hataların, yalanların ve ihanetlerin, Ve şimdi bakıyorum ki yaşam felsefenmiş birşeyleri yakıp yıkmak, Ne olur ne olmaz... Sen artık beni sensiz bırak...

Sensiz günler geçmez oldu,
Hasretin beni burda boğdu,
Hiç ayrılmayız derken,
Bak sevgilım kavusmak hayal oldu.
Çok haklıydılar,
Bizi birbirimize yakıştıranlar,

Hayatın sancılarını kabullenişimdi,
aşkın var oluşunu anımsamak.
kapalı kapıların ardından çırpınışımdı,
tırnaklarımın bertaraf olmasıydı seni sevmek,
şiirlerin anlamına yüklemiştim seni,
özneyle yüklem gibi tek bir satırda birleştirdim birbirimizi,

Yabancı geldi bana bu şehir, içinde birşeyler eksikmiş gibi, oysaki sen olduğun yerdesin, ben ise senden az ilerde, göz bebeklerim ararken seni, ben hep büyüttüm yüreğimdeki sevgini, suçlamadım, yargılamadım ikimizden birini, hiç bir önemi yok ki: sonu ayrılağa daynmışsa ne gelir elden, en azından benim içim rahat, elinden geleni, yapmış insanların, huzurunu hissediyorum... Sen istersen yargıla kendini, istersen suçle, tek celsede ver kendine bir ceza... nede olsa yokum artık ben yanında...

Yorgun sabahların ardından,
sırtımda hasretin yüküyle geldim,
üstüm basim yirtik cıplak ayakla geldim.
Zamani durdurmaya yetmiyor gücüm,
herşeyi geride bırakarak geldim.
Çakıllı yolları aşarak

Sahibime yalvarışımdır, aklıma her düşüşün, büyüyen yüreğimin ufku, şahadet getiriyor adınla, Ellerimi uvuşturyorum yokluğunda, bir üşüme geliyor, ürperiyorum, gözlerimi dikiyorum gökyüzüne, sanki izliyorsun beni karanlığın aydınlığında, Ve nedendir bilemem içimdeki sancıyı, sakıncalı bir sevdamıdır yaşadığım, oysa nedendir yaşadığım acı, artık içinde senin geçtiğin herşey bana yabancı, Cahilliğimi bile aldın benden, bir başka oldum seni severken, keşke birtek beni bıraksaydın bende, belki sahip çıkardı benliğime, Alışılmamış ve yaşanmamış bir aşktı yaşadığımız, aklımızın yitirdiği, gözlerimizin kör olduğu, oysa hiç veda yüklememiştik, giden kim olursa olsun sadece gidişini izledik, Nedendir bilmem bir sana vuruluşum, o tel tel saçların ve o mazlum bakışınmıydı beni etkileyen, bir sen daha girerde can olurmu ömrüme, ahh can, sadece sev can, Tarihin en büyük sevdasıydı gözümde, belkide içinde ben olduğum için büyüttüm gözümde, senin sevgini ki, bir hiçti özünde, hayata boyun eğmiş kaybolmuş zaman tünelinde, Aklımı yitirşim sana olan sevgimdendir, sen beni ne denli deli olduğumu düşünsende, ben fikrimi aşkınla meşgul ettim, başımı her yastığa koyduğumda adını zikrettim, Şaşkın olmana şaşırmıyorum nedense, kimde bulabilirsin bendeki bu sevdayı, örnek gösterebilirmisin yaşadığın aşkları, veya saklayabilirmisin yüreğinin yankılarını, Kabullen yalnızlığını bir aşka karşılık vermediğin içindir yüreğindeki yangının sebebi, başka şeyde arama içindeki alevi, Ilık ılık esen rüzgara bırak kendini, belki söner belki coşar alevlerin, bir su gibi çöküversem yüreğine, buharında karışsam ruhunun derinliklerine, Nihayet öğrendin işte sana olan duygularımı, ister kanat, ister baştan yarat beni, bir sen daha girerde can olurmu ömrüme, ahh can sadece sev can...

Yaralı yüreğim yeterince alçaldı gözünde,
Bir ben yok olmuşum kalbinin özünde,
Dilin bir değil, sözünde…
Oysaki her kelimen doğruydu benim için…
Yanlışların olsada, doğrularını götürmedi bir yere…
Ben, bendeki seni kusursuz kabullendim…

Bırak döneyim sensizliğin köşesini,
Bırakayım ardımda; geçmişimi, geleceğimi.
Hüznü, acıyı, kahrı ve kederi,
Yükleyim kalbinme, bavula yok ihtiyaç.
BIRAK GİDEYİM,
BIRAK.... TUTMA BENİ.....

eni düş kırıklıklarımı anımsamaya çalışıyorum, içimdeki boşluuğun sen olduğunu sanıyorum.... çabaladıkça batıyor, battıkça yok oluyorum... birşeylerin ters gittiği her halükârdan belli, düzeltmekse bana düşüyor... çabalıyorum ama olmuyor... başıma buyruklığun bir sonu olmalı. aynaya baktığım yüz bana yabancı geliyor... tanıyamıyorum... gece yarısı aralıyorum perdemi, esen rüzgar eşliğinde seyrediyorum devri alemi.... taaa oralarda karanlığın ortasında. arıyorum kendimi,... sönmeye yüz tutmuş bir ışığı fark ediyorum. herşeyden uzak,bir başına... bende brudayımd ercesine, ışıltısını yaymaya çalışıyor... incir ağacının yapraklarının arasında kayboluyor arasıra... rüzgarın esintisi nefes alışımı zorlaştırıyor.... uçuşan tozlar gözlerimi nemlendiriyor. gömleğimden aşağı dökülen yaşı, düşüncesizce koluma siliyorum... nemli gözlerimle o ışığa bakıyorum... incir ağacının yapraklarının arasında kayboluyor arasıra... ve gözlerimd eli gibi o titrek, sönmeye yüz tutmuş ışığı arıyor... bilmiyorum neden beni, bu kadar etkiledi... belkide taa orada, uzakta ve bir başına, herşeye rağmen orada olmasıydı beni etkileyen.... bende o ışıktan uzakta... işte burada, bir başıma ve dimdik ayakta, yaşıyorum alnıma yazılmış yazının yaşantısını, yaşıyorum kaderin aban kurduğu bu hayatı...