Aşkı bilmez deli demişsin bana
İstanbul’a sor beni anlatsın sana
Sevenler görünce bakar tanırda
Yinede sen beni sor İstanbul’a
Bu şehir bağrına basar aşığı
Yeter bu kadar çile dert
Düş yakamdan soyka sancı
Sağım namert solum namert
Düş yakamdan soyka sancı
Tek tek iniyorum ömürden
Yükledim sırtıma gamı kederi
Bırakıyorum geriye mazileri
Arama sorma artık beni
Bir meçhule sürgünüm artık
Kavgamda sendin sevdamda
Aldın başını gittin kekom
Buralar sessiz sahipsiz
Odam bomboş pencerem kapalı
Sen gelirsin diye kapım açık
Vay kekom dertli kekom
Acımadan benden ayrıldın ya
Yansın o zaman yansın dünya
Sensiz olacaksa bu hayat bana
Yansın o zaman yansın dünya
Gittin dönüp bakmadın ardına
Hakîm verdi hükmü, müebbet sonum
Tak kelepçeyi asker, Bitti sorgum
Bekler beni, bekler soğuk koğuşum
Sevk başlasın, yatacağım yorgunum
Haber verin, gelmesin eşim dostum
Mekânsız berduşam
Kendi başına buyruğam
Deli dolu külhanam
Öylesine yaşaram
Kimine göre serseri
Dur artık deneme sabrımı
Yeter bana ettiğin zahmet
Bak bıçak kemiğe dayandı
Zorlama inan, etmem merhamet
Sevdiğim her an zarardayım
Kahır sende efkarda sende
Niye böyle nedir bu halin
Yeter artık müsade ette
Bırak acın acıma değsin
Günden güne eriyip bittin
Aklım firar etmiş sözlerim yorgun
Dilim tutuk kalmış hayatım durgun
Gençlik yarım kalmış hayatım yorgun
Gülüp acının dibine vuruyorum
Sen yoksan yanımda dilim suskun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!