İsmail Kocamaz Şiirleri - Şair İsmail Ko ...

Ufuk görünmüyor dünya karasından.
Kalmamış ziyada nurdan bir eser.
Etrafımı sarmış lekeli yüzler.
Kendi kusurlarını hiç görmezler.

Keçi gibi her bir yanı aykırı olan.

Tutmadım sözümü, aradım seni
Yüreğim yüzünü görmek istedi.
Susturmak imkânsız gönül sesini
Susunca yokluğun öldürür beni.

Aylara günleri ekledik
Yağmur çamur demedik
Sayıkladık durduk ismini.
Hasetle bekledik seni,

Tatile çıkmak için,

Bir serap olmak istiyorum.
Hasret çöllerinde bir umut.
Çatlamış kuru dudaklarına,
Sel olup akmak istiyorum.

Rüzgâr olmak istiyorum.

Sabah erken kalkınca,
Kahvaltımı yapınca.
Sevinç dolar yüreğim,
Okuluma varınca.

Ne güzeldir okulum,

Cocukken elime bir bilye geçti,
O kadar çok parlıyordu ki,
Ona bakmaktan çok hoşlanıyordum,
Onu elimden bırakamıyordum.

Adını gümüş bilye koydum,

Geçen yıllar iz bıraktı yüzünde,
Bin bir derdin izi kaldı gözünde,
Çocuk ruhun saklı durur özünde,
Sevgi sana, saygı sana büyüğüm.

Sızlamasın yüreğin, incinmesin bedenin,

Bir başka yapardı annem yemekleri,
Tutmazdı hiç birinin tadı bir diğerini,
Kırk yemek içinden tanırdım lezzetini,
Bilirim ki bu güzel yemek, annemin eli.

Her sabah erkenden kalkardı annem,

Mutlulukta doruk yarattı Dünya'ya gelişi,
Ailesine, bekleyenlerine bir de bana,
Hazda doruk yaşatıyor candan gülüşü,
Bir başka bakıyor insan torununa.

Üzüntüsü doruk olur, paralar yürekleri,

GECE (AHMET ILGAZ ŞİİRİ)
Serildi sulara ay,nurdan inciler dizdi.
Sahilden ufka kadar, gümüşten bir yol çizdi.
Yer yer harelendi koy,yanıp sönmede sular,
Sularda sonsuzluğun, derin bir sevdası var.