Şu gözlerim kör olsa da gönül gözüm var
Bu dünyadaki canlara bir çift sözüm var
Kırma gönül kapısını hakka tek yol var
Servetin olsa da can ne fayda ölüm var
Her ne ararsan kendide ara aldanma
Muhabbetin aslı arif olmaktır
Gönül yolunda can-ı saf olmaktır
Kemale giden yola tarif olmaktır
Aklıselim ben-i âdem olmaktır
Közde yanar akşamlar, yüreğimin yarası
Yaylamın sessizliği, gözümden akan yaşlar
Dereler boyu çağlar, iki yürek arası
Gönlümdesin sevdiğim, bu ateş beni haşlar
Zemheride ölürken, baharında dirildim
Kıymetim bilinmez naçarım yardan
Arzu eder gönül sunam gelir mi
Sensiz bu can harap ışığın nurdan
Sevdayı gönülden sunsam bilir mi
Vurulur zincirler bedene yanmaz
Beni bana sorma dertlerimden sor
Hayat zulüm eder çilesi benim
Sessiz ağlıyorsam görmesinler hor
Vurmuş prangaları kölesi benim
Dost isen dostuma fesat besleme
Ben hainlik bilmem dostun yolunda
Yüreğin bir olsun, du´ya eşleme
Güzelliği taşı göğsün solunda
Benlikler şeytana mahsus bilirsen
Garip bir fırtına kopar içimde
Rüzgarıyla söküp dertlere atar
Volkanın akıyor yakar biçimde
Görünmez güneşin geceye katar
Umudumu güne sakladım gülüm
Bazen güldüm, bazen sel gibi ağladım
Hayatı yaşanır sanarken yanıldım
Dost diye yüzüme gülenlere inandım
Can dediklerimi kendim gibi sandım
Dünya dediğin yalancı bir cennetmiş
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!