gölgesinden
başaşağı sarkan yemişleriz,
içimizdeki sevginin
gökyüzüne dökülmesi hep bundan
gazı kaçan balonu
izler gibi
seyrederiz
ensemize taktığı boynuzlarıyla
yüzümüzü
duvardan duvara vuran
kadının
mağara duvarına
yansıyan izi gibi
odasına bir gemi çiziktirdi
özgürlüğe adanmış
gün gelir
rüzgâr eser
şimşek çakar
gök gürlerse
al ince belli eşini
pencere önünde açan çiçeklere
bakıp aldanma
yıllanmış toprak
yediği kazıklara inat
kadınlığını sergiliyor
bir fil taşınır
karınca yuvasına
akbaba bilmez
şu kaktüslerin arasında
sessizce yol alan
yaralı yalnızlık
öylesine sağlam ve yıkılmazsın
bana koca memeli
katedralleri hatırlatmaktasın
gök gürler durur
korkmuş cesur yıldızlar
kaçmaz gizlenir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!