Hüzünle solarmış açılan güller
Savrulup toz gibi pembe hayaller
Kaybolur umutlar biter emeller
Yürek kan ağlarmış gülmek neyine
Koştuğun peşinden gönül vererek
Her gün başka yerde destan yazardı
Kalbe hükmetmesi azar azardı
Sabahtan akşama mezar kazardı
Onlarca sevdanın katili O’dur
Ne emrine uydu yüce Huda’nın
Hoş bir seda vardı o gün radyoda
Dedim ‘baba’ kim bu, Orhan Gencebay
Yok dedi bir eşi, bence dünyada
Kalbime dokundu Orhan Gencebay
Önce karagözlüm sonra da Leyla
Zaman merhametsiz su gibi değil
Zoraki dönüyor akrep yelkovan
Bulutlar rahmetsiz yağmuru değil
Hicranı salıyor yüce semadan
Gönüle zahmetsiz girmek istiyor
Çıra gibi yandım ama
Zalimin umrunda değil
Bir mecnuna döndüm ama
Zalimin umrunda değil
Gecem günüm kahır oldu
Ben kimseyi bilmeden önce seni bildim
Dilimden ilk senin ismin döküldü
Ellerimi ilk tutan el senin ellerindi
Karanlık gecelerimi ışıtan
Üşüyen düşlerimi ısıtan sendin
Öyle ki;
Bir avcı ceylana sırdaş olursa
Ben de o gün seni unutacağım
Eşkıya kervana yoldaş olursa
Ben de o gün seni unutacağım
Yeni doğmuş bebem dile gelirse
Ya bismillah deyip daldığım deryan
Keder ummanıymış çok geç anladım
Seni seviyorum dediğin o an
Kaçma zamanıymış çok geç anladım
Sen sevgiden yoksun ey hissiz insan
Beş duyum kapanır sefil olurum
Önümü göremem sen olmayınca
Azrail gelince sanma ölürüm
Can bile veremem sen olmayınca
Yolumu ipekle örseler bile
Eşsiz kudretinden gafil ne anlar
Dertlinin dermana varışı sensin
Aşkından bihaber geçti zamanlar
Şimdi gönüllerin yarışı sensin
İnsi şad edecek bir fani şarttı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!