İsmail Alay Şiirleri - Şair İsmail Alay

ÇOCUKLUĞUMU

Çocukluğumu,dağda bayırda
Tarlada çayırda yaşadım ben.
Ne deniz gördüm
Ne de lunaparklar tanıdım.

CUMHURİYETİ YAŞAMAK
Kapalı değil açık ve hür irade
Halk eder kendi kendini idare
Bilgi ışık, toplum ona pervane
Bu bilinçle yaşanmalı cumhuriyet.
*

havaya düşer
suya,toprağa düşer
bir emre göre düşer
kar eritmek için
karı bitirmek için.....
cemre düşer.

Kâh aniden
Kâh rüzgârla düşen
Sarı yapraklar gibi gönlüm
Sürükleniyor
Çiğneniyor gönlüm
Baharı yaşayamadım

CAN YAVRUM
Haktan geldik,Hakka doğru gidiyoruz
can yavrum.
Gıdım,gıdım sona doğru tükeniyoruz
can yavrum.
Zalime baş eğme, mazluma lisan ol

-çare siz-
Bir kadın gördüm
Çaresiz
Adı anne ama
çaresiz
Namuslu gibi yaşayanlar

BİZ YOĞUZ
El ele,gönül gönüle
Sevgiyle.
Geçmişten geleceğe
Aşkla.
Koskoca bir tarihi

BU BOYUNU
Sanma ki boynumun büküklüğü
korkaklığımdan.
Boynumun büküklüğü,gönlümün
burukluğundan.
Sanma ki gözümün donukluğu

-bir soluk-
demir yollarında bir işçiydi
mustafa emi
kesik kesik öksürürdü
sabahları
öksürük sesine uyanırdım

Şiir sözü dile yüklemektir.
Sözü,dilden dile vermektir.
Sevgi dolu bir gönül ile
Gönüllere,sevgi yüklemektir.
*
Şiir aşkı,aşıkla buluşturmaktır.