Islığın Kanatlarında Gece Şiiri - Ayşe Uçar

bir melankoliğin kalbi
gecenin ıslık kanatlarında
yavaşça titriyor

hüzün
sessiz adımlarla vuruyor kapıma
ve boşluğa düşen anılar
birer toz tanesi gibi eriyip kayboluyor
karanlığın avuçlarında

içimde
binlerce isyan
esmer bir yankı gibi
duvar duvar dolaşıyor

ruhum
orada dur
bekle

henüz bulamadım umduğum ölümü
henüz dokunamadım umduğum
sevdaya

bekleyelim

belki zaman yeni günlerin aynasını
usulca çevirir bize

belki bir ışık
karanlığın en derin çatlağından
yavaşça içeri sızar
gecenin kemiklerine kadar işler

o vakit
açılır gecenin kanatları
aydınlanır kalbimin odaları
parıldar ruhumun yolu

yağmur sonrası toprağın kokusuyla

bekleyelim kalbim
sabahın kapısını

belki hayatın kördüğümü kendi kendine çözülür
belki çayır kuşları güneşi selamlayan
bir şarkıyla bize de yer açar
mutluluk sofrasında

haydi
gecenin ıslığına kulak verelim

cesur ol kalbim yansın bütün ışıklar
ve biz onların altında
yeniden doğalım

...............................

1308202501:27