Sen böyle baktıkça, bir türlü işitmeyen,
gözlerinle, gökyüzü dökülürdü, kendiliğinden,
tanımsız ufuklarda, ancak, o zaman anlardım,
biz kökleşen özlemlerin akışı, her türlü kapı
açılırken, derin dokunuşlarının ürperen baharında.
İşte o zaman insan, bir vahşetten arınır, dize
gelirken dudaklarında, bir tamam oluş artık,
bütün yokoluşlarda.
31/03/2016
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 31.3.2016 11:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!