İsimsiz Şiiri - Enes Papağan

Gözlerin,
Bana eskisi gibi bakacaksa,
İnan her şeyimi veririm,
Bu yalan dünyada.

Zamanla unutuyorum,
İstediğinde bu değil miydi?
Ama şimdilik yıldızları sayıyorum,
Bittiğinde unutacağım seni.

Takıntı değil benimkisi,
Çok masum seviyorum.
Her gören soruyor bana seni,
Dilim varmıyor konuşamıyorum.

Madem sevmiyorsun beni,
Uzak tut gözlerini.
Baktıkça içim gidiyor,
Tutamıyorum gözlerim doluyor.

İnsan sevdiğinden nefret eder mi?
O nasıl sorudur.
Ve buna cevap verememek,
Seven insanın sonudur.

Sevmek bu dünyada,
Yaşamın zorudur.
Belki yaşamda,
Sevgi zorunludur.

Bazen bir gülüş,
Çok şey ifade eder.
Ağızdan tek bir kelime çıkmaz ama,
İnsana çok şey söyler.

Şiirin sonuna geldik bile,
Söyle hangi mısrasın da sevdin beni?
Yıldızlar bitti bile,
Ama hala unutamıyorum seni...