"Aaahh mavi parmaklarımın ucundan çıkan yeşil ateş
aahh siyah göklerin morumsu kızıllığı sarsın her yanımızı...."
Filan diyerek başlayan,
çeşitli fantastik kelimelerle
yakıp kavuran cümlelerle devam eden şiirler yazmıyorum.
Doğrudan yaşanmışlıklar ilgilendiriyor beni
ve gerçekler...
Etten kemikten, sinirlerden meydana gelmiş,
insan gibi insanların
duygularını düşüncelerini, hayatlarını yazıyorum.
Ve kendimi...
Lafımı dolandırmadan direkt söylemeyi yeğliyorum
"evet"
"seniseviyorum"
"değerlisin"
"güzel insansın"
"kıymetlimsin" diyorum anlayanlara...
Veya dank diye girip konuya, karşımdakini
sarsıyorum son söylenecek olanı en başta söyleyerek.
Bence artık zaman yok lafı uzatmaya, gevelemeye...
"hayır"
"ne alaka yahu"
"sevmek zorunda değilim"
"saygı yeter" diyorum anlamayanlara...
Hele de yok farz etmek bazılarını, en doğru yaptıklarımdandır.
Tavrım net, serzenişlerim fırtınalıdır.
Kısa yoldan anlaşmak ya da anlaşamamak tercihimdir.
Uzatmanın alemi yok sakız olur ilişkiler.
Çiğne dur işin yoksa....
İşim var benim, yaşamak gibi önemli bir işim var...!
Nesrin Pekinsel
19 Ağustos 2014
Kayıt Tarihi : 20.8.2014 00:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)