Işıksız Şehir Şiiri - İbrahim Kaçıran

IŞIKSIZ ŞEHİR
Bir şehir var orada ortasında yüreğimin
Rengârenk kelebekler uçuşur kırlarında
Mor menekşeler gibi severim avuçlarımda
Bir serçenin gözyaşındadır benim ümitlerim
Kokun varsa içinde, en güzel şehridir dünyanın
Bir şehir var orada ortasında yüreğimin
Bir şehir var orada, ağaçları şiir okur,
İlkbaharda hafif bir rüzgârın eşliğinde
Serenat olur salkım söğüdün her telinde
Hazan mevsiminde renkli olur mavi geceler
Rujlu dudaklar kırık kadehlerde mehtap içer
Bir şehir var orada, ağaçları şiir okur
Sümbül kokan şehir nasıl anlatayım seni
Gökyüzünden güneş sadece sana doğar
Eğer senden ayrı düşersem bulutlar ağlar
Güneş senden ışık almış, renginden belli
Gökyüzü öylesine turunç, öylesine ebedi
Sümbül kokan şehir nasıl anlatayım seni
Aşkın sihirli şarkısı yağarken bu şehre
Aydınlıktı bu şehir sen varken avuçlarında
Uzaklara uçup giderken sen kuşkanadında
Işık da gitti arkandan sen kokan her yerde
Yüreğim üşür ve düşer kaldırımlar üzerine
Aşkın sihirli şarkısı yağarken bu şehre
Ey içimdeki gök kubbesi karanlık şehir
Gönül bir ışık bir ümit bekler uzaktan
Yorgun bakışlarım medet umar yollardan
İnsan aydınlığı hayal ettiği müddetçe yaşar
Ey içimdeki gök kubbesi karanlık şehir
Karanlığına düşlerimin serap’ı yeter…
İbrahim Kaçıran