Işıklı Gece Şiiri - Dilaver Öztürk

Işıklı şehirlerin göklerinden
Yıldızları çalmışlar
Gökte yıldız ararken beni de
Hırsızım diye içeri almışlar
Düş kurmayı bilmeyeni
Ümit taciri yapmışlar

Yağmur yağmayınca
Bu çorak topraklara
Kış yağmurlarını
Evlatlık vermişler
Nerde bir yangın, ateş
Onu da evlat edinmişler.

Işıklı şehirlerde
öksüz ve yetim düşler
Makyajlı sokaklarda
sahte kahkahalı gülüşler

Işıklı şehirlerin
cafcaflı sokaklarında
bir kedi öldü
İnsan bu cana can olmak için
cananı böldü

Işıklı gecede
zatürre olmuş lambalar dalgın
Bu şehrin her caddesine
mutsuzluk salgın

Işıklı gece
sanki gözleri kör ediyor
Köşesine çekilmiş nankör sevgili
Yine bana beddua ediyor.

Işıklı gecede
yıldızları göklere bir bir saçmışlar
Gözler ışıktan körelince
Herkes yıldızlardan kaçmış.

Işıklı gece, ışıklı gece, ışıklı gece
Var mı senden özge insana işkence