Işık Şiiri - Hatice Ener

ışıkları sönen
sehirlerde
pencerelerde
maddeleriyle uyurlar.
bilseler
ne de zenginler
kimyadan.
maddelemişler
alışkanlık yaptırmışlar.
ışıktan ibaret
yürek ve ruhtan
habersizler.
yarın
herşey doğal değil
alışkanlık olacak.
serseri ruhum
gelincik dudaklarım
asi yüregim nehrim
karanlıkta
süzülür ışığıyla.
çocukların elbiseleri
büyüklerin içi kirleniyor
Anne beni gökyüzüne as
yıldız olacağım sonsuzlukta.
inan
Babam'da bahtiyar
beni marangozcuya
çırak verdiği için.

Hatice Ener