Işık Şiiri - Mustafa Uğur Can

Dar sokağın sonuna konuşlanan sokak lambası,
Senin yegâne amacın kadar benim inkisarım.
Adı, dilimde gecekondu.
Şimdi konuşmak ayıp mı?
Susacağım.
Sükûnet aklayacak konuşarak işlediğim tüm cinayetleri.
Yağmurun uğradığı tüm beldelerde aşkın seyri değişir.
Artık susarak işliyorum bütün cinayetlerimi.
Şemsiyem kırıldı ve affedilmek için fazla gencim.
Niye yürüdüğümü bilmiyorum,
nereye varacağımı da.
Korkuyorum,
soluğu aydınlıkta alacağımdan.
Adımlarımı işitenler perdesine davrandı, ışığını esirgedi.
Başım dik.
Karanlık gurura mertebedir.