Işık Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

bir tek ışık görebilseydim yüreğinde parlayan,
hiç düşünmez ellerimi uzatırdım gözlerine....
şaraplara dönen üzümler gibi ezilirdim umursamadan...
kumsuz çöl,
susuz deniz,
yağmursuz bulut gibi kalmazdın sen de....
sokak lambaları bile senin kadar yalnız değildir...
yerinde kullanılmamış duyguların var senin,
dalgınlığın dağlar kadar olmuş...
hiç bir canlı yavrusunu yuvasında unutup gitmez başka diyarlara...
tutku,ihtiras ayaklarını yanlış yatağa uzatmış
gecenin serinliğinde...
durmadan anımsayacağın yüzü terketmek niye?
nereme dokunsalar sen belirirsin kalan izlerde....
birçok Tanrı'ya tapılmaz benim kitabımda,
okumadan ayrılmışsın sayfalarımdan...
günahlardan haberini yanarken almayı düşünmen saçma...
vefasızlık da binmiş trenindeki vagonlara..
isyanımı hoşgör,
senin üzülmeni istemediğimdendir....
tekrara gerek yoktur yanlışlar yazılmışsa deftere,
açar bakarsın ya da
arkanı döner kaçarsın....
tek bir ışık görebilseydim ben duygularının kenarında,
hiç düşünmez,
uzatırdım ellerimi,
düşmene fırsat vermeden,
yakalardım yüreğinden...