Işık Şiiri - Berkhan Çelik

Yağmurdan arda kalan rüzgârın, bıraktığı kar taneleri onlar,
Bölge bölge fetih eden, umut tanecikleri,
Gölgesiyle baharı es geçmiş bir güneşin, incileri…
Kar güzelliğinin, gözyaşları.
Dikenin gülleri adeta…

Su, elektrik gibi olan bir papazın, camisinde tavaf,
Nasıl ki aykırı ise, dik gömülen kilise imamına.
Sis, çökmüş bir kurdun göğsü gibi gözlerim,
Sanki aydınlıktan izlenen, karanlığın içerisindeki mavi ışık,
Gibi sarılan bir yârin, kandamlaları dilimde…

Kalemime düşen, karmaşık satırlı uykunun,
Derin bir çukur içerisine düşmüş, canı olmuş.
Ben ise cananı izliyorum… İki kare bir üçgenli odadan
Yeni aydınlanan ışığın bakışlarında ki,
O ışığın maruz kaldığı, bir radyasyon yayıyor;
Gebe kalmış bir erkekliğe…