Işık Şiiri - Leyla Özercan

Günün ilk ışıklarıydı,kahvemle yudumladığım
Uçsuz bucaksız ovalara meydan okuyuştu,
Yüzlerce bulutun tepesinden seslenişim.
Yeni bir günün umutlarıydı ışıltılarda yakalanan..
Dünyanın öteki ucunda başlayan bir gecenin
sabahıydı.
Düşten güzel,mutluluktan pembe..
Yok oluşların varlığa,karanlıkların ışıltıya
dönüşüydü güneş.
Çöllerden,denizlerden,okyanuslardan
Uçsuz bucaksız göklerden akıp gelen…
Bir kıtadan ötekine taşıyan insanları,
güneşten yakaladığı umuduydu.
Düşler ekmiştim ovalara
Yağmur sulasın,güneş ısıtsın diye
Yeni tropik anılar serpiliyor şimdi
Alışılmamış mutlulukların sıcağına.
Bilinmeyen meyvelerin tadını
Anılmayan çiçeklerin kokusunu
Ve gidilmemiş ülkelerin düşlerini katıyorum.
Güneşle dost uçağımın kanatlarına
yükleyip onları
Kahvemden bir yudum daha içiyorum! ..

(Dubai)