Bir taş durur sessizce,
Zamanın avlusunda — işlenmemiş, çıplak.
Usta bir fısıltı bırakır yankıya:
“Taşı yontmak, kendini tanımaktır.”
Bir çekiç iner — ama bu bir darbe değil,
Bir farkındalıktır.
O kadar güzel bir yüzdü ki
Gelip geçici olamazdı
Ya da bir resimdi çizilmiş yastığıma
Onunla hep
Devamını Oku
Gelip geçici olamazdı
Ya da bir resimdi çizilmiş yastığıma
Onunla hep



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta