Îsâr Şiiri - Reh Nûma

Bakışlarını
maviliklerin gölgesinde
soğutmuş ,
zemherinin bağrında
çıplak ayak yürüyen ,
gece ve gündüzü mütemadi
birbirine teyelleyen ,
kuytuda güz , ışıkta bahar kokan
yıldırımların lichtenberg figürlerini
bir bir derisine işleyen ,
bütün yaraların
yaması olmaya razı ,
bir 'ben'
geçti ben'den..

.
Maviyi gökyüzünden
kuşu kanadından
denizi kokusundan ayıran ,
Hutamedeki gayya kuyusuna gömerek
dünyanın tüm sancılarını,
dinlemiyorum artık
maval okumalarınızı..

.
Cılız bir ses bırakıyorum ,
alın !

ve kalbinizde taşıyın ,
yamasından gamzelenen birine
denk gelinceye kadar
tüm yanılgılarınızı..