İsa Kılıç Şiirleri - Şair İsa Kılıç

Pencerene konan kuşlara adını sen koy,
Yalnızlığın, çaresizliğin ve kimsesizliğin adını ben koydum,
Rüzgara nereden geldiğini sen sor,
Ben, fırtına kopan uzakların yolcusuyum,
Mutluluğun, güzelliğin, tebessümün sebebini sen bul,
Ben sebeplerimden ayrılalı koca bir ömür doldu,

Öylesine geçerken uğramış gibi gelip geçmeyi,
Faniye kapılmamış olmayı, bende isterdim,
Yaptığımın hata olduğunu bile bile ısrarcı olmamayı,
Tekrar tekrar yanlışa dönmemeyi, bende isterdim,
Bi çocuğun avuçlarına sıkıştırdığım taze güllerimin,
Bi tebessümle beraber bugünde açmasını,

Bugün beni düşünme
Solgun hayallerin yeniden yeşersin,
Düşünme beni, hatırlama
Yeşil gözlerine hüzün değmesin,
Unuttuğun yerde bırak beni, benden kalanları
Gülüşünün ardına saklayacak bir damla gözyaşı olmasın,

Ömrünün son demlerinde dolanıyor, bilinmez
Yüzünde ki onlarca çizgi neyi anlatıyor,
Bir tebessüme değer , tut elinden
Görmezmisin yorgun bedeni artık tutunamıyor,
Bir baston kalmış titreyen ellerinde,
Bir tarafı kırık , bir tarafı da çürük ,

Geleceksen çiçekler elimden düşmeden gel,
Gözlerime yaş inmeden gel,
Dünden geçtim bugüne geldim,
Yarın ise meçhule yelken açtı,
Geleceksen bugün gel,
Dudaklarım hala adını fısıldarken,

Bi tereddüt bile etmeden
Olabildiğince çabuk ve kolaydı
Çoklarının arkada kalmıştı
Oysa,kalmadı geride gözlerin
Adımların hiç yavaşlamadı,durmadı
İnadına daha da hızlı atılmıştı

Bir gül dahi yeniden açtığında
Güller açar yanaklarında
Aşk eder bülbüle, gelip konsun dalına
Verir misk kokusunu dağlara, taşlara
Kabartıp yüreğini, açınca gonca gonca
Her sevenin vardır bir gül hikayesi

Mevsimlerle doğmadım,onları yaşamadım Yaprak değilim ki; solup döküleyim, Ne bir yağmur damlası, Nede bir kar tanesiyim Bırakıp da rüzgara,savuramam kendimi Faniden bakiyedir,yaptığım seferlerim Gökyüzü değilim ki; Hiç solmasın mavilerim, Gözümden geçse de yıllar, Göremez gözlerim, kör bakışlarım, Ben yaşamam, Ama yinede yaşlanır bedenim, Güneş doğar; aydınlanır bir yarım dünya Aynı olsam da; Fazladan bir kırışık daha yüzümde, Her damlada; Bir ben daha doğar ve saçımda bir ak Bir hayat daha başlar, Beni anlatan yeryüzünde Gözlerimde her daim bir hüzün; Seviyorum böyle bakmayı hayata İki damla ile gelir mutluluk,sıcacık yanaklarımda, Korkmam ağlamaktan, Gözyaşlarım anlatır beni bana Önce kendimi anlamalıyım, Anlatma boşuna seni bana Gözlerime bakma, Denize benzer,gittikçe kaybolursun Yere bak,kara toprağa, Belki orada beni bulursun…

Yolculuğum, yalnızlıktan yalnızlığa olmalı,
Canımı da almalıyım yanıma kalmamalı geride canan,
Hüzünle yıkanmamalı sabaha dönen geceler,
Sayılmamalı yıldızlar, dilekler tutulmamalı,
Kaybetmişliğin tutsağıdır bu umursamaz dalgınlığım,
Konuşmasın, susmalı artık dilimdeki boşvermişliğim

Bugün beni düşünme
Solgun hayallerin yeniden yeşersin,
Düşünme beni, hatırlama
Yeşil gözlerine hüzün değmesin
Unuttuğun yerde bırak beni, benden kalanları
Gülüşünün ardına saklayacak bir damla gözyaşı olmasın