İs Olmasın Elleri Şiiri - Saliha Öcal

Odunun ve kömürün değiller derdinde.
Hazır bekliyordum sobanın kovasında.
Uzat ateşi odunuma ellerinle.
Yakmadılar elleri is olmasın asla.

Kendimi yaktım et kemik,ısıt onları.
Üşüdüğünde yanaştılar sıcağıma.
Isınınca açtılar,odanın camını.
Bakmadılar zaten ateşin kaynağına.

Çekilin bulutlar,gölge yok güneşime.
Işık ulaş,tenimden derin karanlığa.
Karanlığın ihtiyacı var vitamine.
Ayakta dur,şaşı baksınlar aman sana.

Lâl edeceksin susmayan çirkef dilleri.
Çıkmaz sokaklardaysa yaşama bir daha.
Görünme gözlere akı olur lekeli.
Bir ömür desenlenir parlak aynalarda.

Edremit/Van.