İroninin Merkezine Şiiri - İlker Öksüz

Islanmak, baştan aşağı, delirmişcesine
Boğazına yapışan o telveye aldırmadan
Bir yudum su içmeye yeltenmeden ıslanmak...
Kollarını denize açıp bir pansiyon terasında
O şahane dekorasyonun bir parçası olmak.
Bir manevra ile kurtulabileceğin hüzünleri
Bir kese kağıdına doldurup, koltuk altına sıkıştırmak
Seçenekler sunmak kendine ve hiç birini seçmemek
Turtanı sekiz parçaya böldükten sonra
Sekizini de aynı anda ağzına doldurmak
Öğle sıcağında güneşlenen insanlara inat
Ay ışığının altına uzanıp aylanmak
Bir kez daha, bir kez daha ve bir kez daha
Tam on iki kez aylanıp şarap gibi yıllanmak
Ateş böceği olup da yanmaktan korkmak
Ya da kendine davetiye gelmedi diye
Kendi düğününe gitmeyen bir insan olmak
Mandalina kabuğundan çiçekler yapıp
Sobanın üstünde çıkan kokusuyla mest olmak
Ve o kokuyla tüm rutubet kokusunu bastırmak
Evin ve kendi içindeki tüm rutubet kokusunu
Duvarları pastel boya ile boyamak
Radyo, gramafon, plak...
Nostaljik her ne varsa parçalamak
Müzik setinin sesini biraz daha açıp
İroninin merkezine bir kulaç daha atmak
Yaşamak, yaşamak, yaşamak...