İroni Şiiri - Mehmet Nuri Yalçın

Hafif serin bir rüzgar
Konuşur gibi hışırtısı
Bir palmiye
Yemyeşil
Yaprakları genişçe
Dallarında üşüyen bir saka
Tüyleri rengarenk,kabarık
Bir ötüş ki bülbül kıskanır
O da konuşur rüzgarla

Irmak sessiz akar
Sakin
Ama ürkektir bir yanı
Taşlara fısıldar dediklerini
Meçhule gider belkide
Sonu ya bir deniz
Ya da kurumaya yüz tutmaktır

Yakamozların parlayışı
Alıp götürür engin ufuklara insanı
Bir sandala atası gelir kendini
Doklardan ayrılırken balıkçılar
Şen kahkahalarına eşlik eder dalgalar
İskeleyse birbaşka güzel bugün

Gecenin engin derinliği
Kör,sağır sokaklara vurur
Ya bir sokak köpeğidir eşlik eden kaldırımlara
Ya da...
Ya da birkaç alemcidir

Sokak lambası birbaşka güzelleştirir
Çiseleyen yağmuru
Yağmur yürekli sevgilisi geliyor aklına insanın
Hani yağmurda yürümek özgürlüktür diyen
Her yağmur tanesi düştüğünde
Daha bir sıkı sarılan bedenine

Yaşamak bu olmalı her halde
Renklerin diliyle konuşabilmek
Ağlayan yeşili
Teselli edebilmek mavi kıskansa da
Siyah benekli uğur böceklerine
Eşlik edebilmek daldan dala
Tatlı hoş olsa da
Acıyı tadabilmek
Hoyratça
Evet...yaşamak...