Güzel kalpli Nazife'nin kızıydı
Ve hep tanrıcıldı kalbi
Kuş yuvasından düşse
Kuşa yas tutardı,
İnce ruhlu bir kadındı.
Tanrının kaleminden çıkma gözleri
Kim bilir nelere şahitti.
Bazen kızardı hayata
Ama Allah'ına asla küsmezdi
Nazife ona böyle öğretti.
Ahh be Halime'm
Kaç ah geçti ömründen
Koca iri gözlerine
Müküs çayının zarafetini sığdırdın sen.
Gözlerin hep yeni yaşlara gebe...
Kilit vurduğun dudaklarında
Duan eksilmez bilirim
Lakin sen umudu umut edersin
Ki Allah'ını da çok seversin
Kırgın, kırık kalbinden öperim.
Yaa iri gözlü Halime'm
Dünya bu işte
Kuş kadar kalbine
Sürüyle yara ekmişler de
Yarandan bile gocunmamışsın.
Saçın erken ağardı
Ki kızıl sende zerafet bulurdu, bilirsin.
Nedendir dersin
Hayat çok yorduğundan mı?
Yoksa kalbin mi kırıldı?
Ne zaman güzel kalpli Nazife'den bahsedilse
Ağlardı;
İri yeşil gözleri hep
Yeni yaşlara gebeydi.
Ağlarken bile çok güzeldi.
Dünyanın bu sonsuz girdabına
Kadın olarak gelmenin mahçubiyeti
Ve çok güzel oluşunun
O kanlı tehlikesi bırakmadı yakasını.
Öyle işte iri gözlü Halime'm
Keşke dünya gözlerin kadar güzel olabilseydi.
Umut seni bulsun, yolun umud olsun sana
Güzel kalbinden öperim kadınım
Gözlerinin yeşiline selamlarım...
Berfin Orhan
Kayıt Tarihi : 12.1.2021 19:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili halam Halime'ye sevgilerimle...

beğeni ile okudum
teşşekkür ederim
TÜM YORUMLAR (2)