İrfansız bilgiyi aklımız almaz

Bilgiye ulaşıp öğrenen insan,
Neden? İrfanıyla birlikte olmaz.
Güvenin artınca bilginim sansan,
İrfansız olmanı aklımız almaz.

Süfli duygularla özünden kopma,
Bilginim diyerek nefsine tapma,
Bilgiyi nefsinin silahı yapma,
Nefsine uymayan dünyaya dalmaz.

Sahip oldukların yıpranır, çürür,
Ne kadar korunsa çürüme bürür.
Her fani sonunda ölümü görür,
Senin olan bilgin sana da kalmaz.

Hatanın yüzdüğü azgın sellerden,
Cahiller mazurdur böyle hallerden,
Bilgenin hatası düşmez dillerden
Aklındaki bilgi kalbine dolmaz.

Bilmenin amacı hakka ulaşmak,
Haktan uzak tutar suça bulaşmak.
Durmuş oğlu doğru işte buluşmak,
Dört mevsim gül gibi açar da solmaz.