İntihara Meyilli Hayaller

Zaman,
yokluğunun tek görgü tanığı olan odamda durdu...

Odamda duran resimlerinin gücüne gitti
Ellerimin dokunma güçsüzlüğü...

Kokun,
yokluğunla bir olup sindi
sineye çektiğim gecenin uykusuzluk haline...

Bana kendimi azmettirdi
Gözlerinin içine düşürdüğüm aklım...

Mevsimler hırsla değişti.
Tek güz bir odada yapraklarımı döktüm.
Ağaç oldum ağında aç beklemekten
ve sen belki de sana açılmamı beklerken
Ben kıyında boğuldum...

Zaman,
yokluğunun tek görgü tanığı olan odamda durdu...

Yastığımı delirten
cinayetimin tek delili
saç telini sakladı saçımın arasına...

Karanlığa Aşık ışık süzmesi gözlerinin
parlaklığını örtemedi
tepeme çektiğim yorgan
ve yorgunluğumun tepesine çıktı
fazlaca yüzünü verdiğinden Hayal...

Öldüğümle kaldım içinde
içinde ölen herneyse
bana benzettim...
Beni fena benzettin gidişinle...