İntihar Mektupları / II Şiiri - Yavuz Doğan

II.) - Kuşku -

İki yol var, biri çıkmaz; diğeri acizliğim
Adım atsam dönüşüm yok, yüreğim çok üşüyor.
İki yol var, biri mutlak; değeri acizliğim
Kapısından baksa gönlüm, cana hüsran düşüyor.
İki can var, biri bende; biri sürgünde hâlâ
Nefes alsam, soluğuma karanlık üşüşüyor.

İki an var, biri sevdam; günahsa, günah benim
Ne çıkar terk ediyorsam sahipsiz mevsimleri?
İki an var, şakağımda titreyen silah benim
Kim aldırır gizliyorsam “ah” kokan resimleri?
İki can var, biri ana kanarken; günde hâlâ
Biri cana dipnot düşer terk etmiş isimleri.

Nasıl olsa güne düşen gölgeler söyleşirken
Günahımdan azledilmiş tövbeler anlar beni.
Sûretimden var edilmiş bilgeler söyleşirken
Sabahın en kuytusunda saklar yalanlar beni.
Ey yüreğim, sen umudu anarken dünde hâlâ
Şarabın en koyusuyla anar kalanlar beni.

Kimse bilmez beni hâlâ, kime kırgın gözlerim
Hangi yıldız kayıp gitti ellerimden kim bilir?
Kimse bilmez seni hâlâ, kime dargın gözlerim
Kim aşkı yok sayıp gitti ellerimden kim bilir?
Kimse bilmez, sen baharla yanarken tende hâlâ
Hangi sevda cayıp gitti ellerimden kim bilir?