İntihar Mektubu Şiiri - Yusuf Bozkaya

Yusuf Bozkaya
340

ŞİİR


4

TAKİPÇİ

İntihar Mektubu

Gün doğmadan doğuyor bu şehirde hayat.
Bu şehrin akşamı sabahından da bayat,

Gün doğarken giriyor ışık karanlık odama.
Hayaletler geçiyor sanki o damdan o dama.

Çok sessiz ve karanlık bu uzak şehir,
Tek güzelliği ise ortadan geçen nehir,

Sessiz ve sakin hiç yok ki neşesi.
Şehrin tek neşesi nehirdeki kuş sesi,

Geliyor dostların birinden bir hatır mektubu.
Unutulur vefa dostun kalır mektubu.

Bir nebzede olsa seviniyorum lakin
Bu karanlık şehir çok sessiz ve sakin.

Bezen yeniyor beni içimdeki insan.
Konuşuyor benimle ama farklı bir lisan.

Gözyaşı döküyorum tufanlara denk.
Arıyorum hayatta tatlı bir ahenk.

Hayat artık bunaltıyor sıkıyor beni,
Unutturuyor içimdeki her şeyi ve seni.

Tek bir kurşun ile altıpatlar elimde.
Ve son sözüm Kelime-i Şahadet dilimde...

12–10–2007

Yusuf Bozkaya
Kayıt Tarihi : 21.10.2010 22:42:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Yusuf Bozkaya