İntihar Şiiri - Fatih Kavillioğlu

Sanma bugün hergün gibi bir gün
Güneş sanki biraz daha sönük duruyor
Sol yanım durmadan alev alev yanıyor
Sağ yanım sanki su gibi donuyor
İçimde bir çocuk sessiz sessiz ağlıyor.

Derinlik ruhumu tarar vaziyette
Anılarım yine rutin eziyette
Bedenimi kaplamış güçlü atalet
İçimde bir çocuk sessiz sessiz ağlıyor.

Yar,ruhumu derin derin süzüyor
Sabırla benden hamle bekliyor
Kıpırdasam beni çekecek aşağı
İçimde bir çocuk sessiz sessiz ağlıyor.

Hafıza duvarım yıkıldı birden
Aklım anında ayrıldı serden
Ayaklarım birden ayrıldı yerden
İçimde bir çocuk tebessüm ediyor

Hafifledim şimdi süzülüyorum havada
Sevmeyen seven,sevilmeyen sevilen herkes burda
Anlamıyorum bir türlü bu kalabalık niye?
Niye? Bırakıpta beni dönüyorlar geriye.

Şimşek gözler bakıyorlar bana
Üst üste sorular soruyorlar bana
Yalnış olan ne,ne oldu zamana
AH! Kafam değdi sallama taşına
İçimde bir çocuk pişmanlık duyuyor.