Insanoğludur Şiiri - Mercan Demir

İnsanoğludur
Har görür, hasar görür,
Cihan-ı âbet görür.
Tebeşir’i şerbet görür,
Sulh-i mestî öğütür.
Kulvî alem dövünür.

Sen ki,

İçimde oldun ikrar-ı firar,
Kıbleyi kemal arar.
Aşikar olanı yazmaz mı kalem?
Nisbet evrenine ermeyince,
Bulamazsın seyrinde itaat.

Yolun nihayetsiz, dervişin sabrı derin,
Fani dünya saltanatı, kalpte derin.
Her gölge aydınlığa muhtaçtır aslında,
Sükût içinde yankılanır hakikatin sesi.

Her zerre, her nefes, bir sır taşır içinde,
Anlam arayan gözler görür gizli ince.
İnsanoğludur, arar, bulur, kaybeder,
Döner daim, anlamda kendini keşfeder.

Gözlerin açılır, perde iner birer birer,
Hakikatin nuru doğar her ufukta yeniden.
Rüzgârlar eser, gönül yelkenini doldurur,
Sevda ile süzülür, enginlerde yol bulur.

Özde var olan sükûnet, derin deniz gibi,
Kıyısında durur insan, anlamaya niyetli.
Her adımda biraz daha çözer sırlarını,
Kendinde bulur nihayet, hakikatin kıyılarını.

Mercan Demir
13.4.23