İnsanlık O Gün İntihar Etti

Bir otel değil,
Birer birer düşen yıldızlardı o gün.
Adları şiirdi,
Yüzleri saz,
Yürekleri barıştı…

Ama ne yaptı insan?
Kuşatıp yakmak için toplandı.
Cam kırıldı önce,
Sonra söz,
En son da vicdan paramparça oldu.

"Yakın!" dediler,
Kalem tutan elleri,
Türkü söyleyen dudakları,
Aydınlığı yaktılar
Çünkü karanlık onlara rahat bir evdi.

Sadece bedenler yanmadı,
İnsanlık o gün kendini yaktı.
Duman duman çıkarken o otelden
İçimizdeki insan, orada öldü.

Ve sen sordun:
“Bu ateşi kim yaktı?”
Cevap sustu.
Yargı suskun kaldı.
Devlet gözlerini kaçırdı.
Bazıları hâlâ alkışlıyor geçmişi…

Her yıl dönümünde
Küllerden kalan bir isim daha
Bağırıyor içimize:
“Ben yandım… Siz hâlâ sağ mısınız?”