İnsanlığın Sessiz Ölümü Şiiri - Yorumlar

Aşk gözyaşıyla silinir bir gülün delişmen hafızasından
Her yağmur damlası rahmet taşır sevgi çeşmesinin oluğuna
Bu kara topraklar aşk ve muhabbet solurdu bir zamanlar…
Bir somun ekmeği bölüşürdü toklar, açların kupkuru sofrasında
Her kapı güvenle açılırdı, güler yüzle buyur edilirdi gelenler…
Mihmandar eline değil, yüzüne bakardı kapının eşiğinde canların
Birlikte çoğalır, ayrılıkta azalır, vakti kuşanırdık